مطالعه پتروگرافی، ژئوشیمی و تعیین خاستگاه سنگ های بازالتی شمال شرق قروه (کردستان)

در شمال شرق استان کردستان، تعداد زیادی مخروط آتشفشانی وجود دارد که ترکیب آنها بازالتی است. بررسی های پتروگرافی مشخص می کند در این سنگ ها کلینوپیروکسن و الیوین به صورت فنوکریست و پلاژیوکلاز و پیروکسن به شکل ریزبلور هستند و فضای بین آنها را کانی های اپاک و شیشه قهوه ای رنگی پُر کرده است. پیروکسن های دارای منطقه بندی ترکیبی و بافت غربالی در آنها نشانه هایی از آلایش پوسته ای و ناتعادلی ماگمایی محسوب می شود. سرشت ماگمایی این سنگ ها آلکالن است و در نورم 5 تا 14 درصد نفلین دارد. نمودارهای هارکر بیانگر وقوع فرآیند تبلور تفریقی است. به طوری که کاهش mgo با کاهش cao، cr، feo، ni و tio2 و افزایش sio2 سازگار است. ویژگی های ژئوشیمیایی نظیر: غنی شدگی از lile، محتوای بالای lree، آنومالی منفی nb، ta و y، آنومالی مثبت ba، pb و th، غنی شدگی در th/yb، گویای آن است که این گدازه های بازالتی از یک منبع گوشته ای لیتوسفریک غنی شده در نتیجه عملکرد سیالات فرورانشی منشأ گرفته اند. با تکیه بر نمودارهای متمایز کننده محیط تکتونیکی، سنگ های آتشفشانی مطالعه شده در یک محیط کشش درون قاره پس از برخورد قرار گرفته اند. مقادیر بالای (tb/yb)n و (la/yb)n و مقادیر ناهنجاری nb (بین 37/0 تا 98/0) نشان می دهد این ماگما از یک منبع گارنت لرزولیتی به وجود آمده است.